Bij het bepalen van de hoogte van kinderalimentatie staan twee begrippen centraal: de behoefte van de kinderen en de draagkracht van degene die de kinderalimentatie moet gaan betalen. Er wordt eerst gekeken wat de kinderen in financiële zin nodig zouden hebben, de zogenaamde behoefte.
Hoewel de behoefte van elk kind afhankelijk is van allerlei individuele factoren wordt meestal uitgegaan van de normen die vastgelegd zijn in een rapport met de naam ‘Kosten van kinderen ten behoeve van vaststelling kinderalimentatie’. In dit rapport is een tabel opgenomen die afhankelijk van het aantal kinderen in een gezin, de leeftijden van de kinderen en het netto besteedbaar gezinsinkomen per kind aangeeft hoe hoog de behoefte is.
Als de behoefte van het kind of de kinderen berekend is, wordt er gekeken naar de draagkracht van beide ouders na de scheiding en in welke verhouding een bijdragen wordt geleverd.
De meeste advocaten en scheidingsadviseurs beschikken over professionele software waarmee zij de nodige berekeningen kunnen maken.
Bij co-ouderschap wordt ook wel eens een andere methode gebruikt om de kosten van de kinderen vast te stellen. Naast de eigen kosten, kosten die elk huishouden voor zichzelf maakt, zijn er ook ‘te verdelen kosten’. Hiervan wordt een uitgebreide kostenspecificatie gemaakt, waarna deze kosten of kunnen worden verdeeld over beide ouders of dat er een kinderrekening wordt geopend waarvan deze kosten betaald kunnen worden.
Ouders zijn tot de 21-jarige leeftijd van de kinderen onderhoudsplichtig. Vaak spreken ouders in het ouderschapsplan nog aanvullend af dat ook na de 21-jarige leeftijd aan het levensonderhoud en studie van de kinderen wordt bijgedragen zolang de kinderen nog studeren.
